Pochwica jest mimowolnym skurczem mięśni pochwy na tyle silnym, że uniemożliwia odbycie stosunku seksualnego poprzez penetrację członkiem. Według badań, aby mówić o tym zaburzeniu, objawy te muszą występować bezpośrednio przed zbliżeniem. Skurcz ten wywołany jest czynnikami psychicznymi i somatycznymi o podłożu seksualnym. A zatem może do niego dojść nawet na samą myśl o seksie. Warto jednak dodać, że z reguły skurcze nie występują w momencie wkładania do pochwy tamponu czy wziernika, jednak niektóre przypadki odnotowują objawy pochwicy także podczas takich czynności.
Z drugiej strony, choć pochwica uniemożliwia penetrację pochwy członkiem, kobiety z tym zaburzenie mogą odbywać i odczuwają przyjemność z gry wstępnej, pettingu, seksu oralnego czy stosunku udowego, podczas którego mężczyzna osiąga erekcję w trakcie wykonywania ruchów posuwisto-zwrotnych pomiędzy udami partnerki.
Główne przyczyny pochwicy leżą w psychice kobiety. Jeśli doświadczyła ona traumatycznych przeżyć związanych z seksem np. wykorzystywania seksualnego w młodości, gwałtu lub przemocy podczas seksu, a nawet nieudanej inicjacji seksualnej, jej lęk przed penetracją będzie powodował skurcze macicy jako wyraz tych przeżyć.
Pochwica może także być wynikiem ogólnych zaburzeń kompulsywno-lękowych: lękiem przed zakażeniem chorobami wenerycznymi podczas stosunku, niechcianą ciążą, odrazą do nasienia czy nieuzasadnionym przekonaniem o bólu w trakcie stosunku.
Co więcej, jeśli kobieta została wychowana w przeświadczeniu, że seks jest czymś złym, podświadomie może zamykać się na tego rodzaju doświadczania. Pochwica może być konsekwencją złej edukacji seksualnej lub jej całkowitego braku. Nieznajomość budowy własnego ciała, błędne wyobrażenie o członku, który jest zbyt duży, aby mógł się zmieścić w pochwie lub też przeświadczenie, że stosunek wiąże się z bólem to kolejne powody, które mogą objawiać się bolesnymi skurczami tuż przed próbą penetracji.
Pochwica, poza podłożem psychicznym, może mieć również podłoże fizyczne. Jeśli takie objawy pojawią się u kobiety, powinna ona przebadać się u ginekologa. Należy wykluczyć możliwość owrzodzeń i pęknięć narządów płciowych i w ich okolicach, które mogą prowadzić do niekontrolowanych skurczów mięśni pochwy oraz zrobić dokładny wywiad z lekarzem.
Pochwica stanowi poważny problem w związku i uniemożliwia w pełni cieszenie się ze zbliżeń z partnerem, dlatego powinna być leczona. Przede wszystkim przy rozpoznaniu u siebie powyższych objawów niezwłocznie udaj się do ginekologa na badanie narządów płciowych. Wykonaj także zalecone przez niego badania hormonalne oraz badanie krwi, wykluczające inne choroby, które mogłyby mieć pośredni wpływ na to zaburzenie.
Kolejnym krokiem będzie podjęcie terapii u psychologa i seksuologa, którzy pomogą znaleźć przyczyną problemów w psychice kobiety oraz wprowadzić metody leczenia. Przede wszystkim powinno zacząć się leczenie od pozbycia się lęków z przeszłości. Terapia ta może być połączona z właściwą edukacją seksualną oraz środkami farmakologicznymi o działaniu rozkurczającym i rozluźniającym mięśnie lub środkami o działaniu przeciwlękowym czy przeciwdepresyjnym, a także przeciwbólowym.
Pochwica powinna być również leczona poprzez stopniowe oswajanie kobiety z penetracją. Działanie to polega na wsuwaniu do pochwy palców oraz mniejszych przedmiotów, a następnie coraz większych, aby kobieta mogła przywyknąć do takiej sytuacji. Początkowo można robić to samodzielnie, później zaś w towarzystwie partnera.
Podsumowując, pochwica to zaburzenie seksualne o podłożu psychiczno-somatycznym. Niekontrolowane bolesne skurcze mięśnia pochwy uniemożliwiają odbycie stosunku z penetracją. Aby ją leczyć, przede wszystkim należy znaleźć źródło przyczyny w psychice kobiety, które podświadomie wywołują u niej strach przed taką formą zbliżenia. Warto także zbadać swoje zdrowie oraz wspomóc się terapią u seksuologa. Dzięki terapii u psychologa i systematycznym próbom oswajania się z penetracją w wielu przypadkach możliwe jest pozbycie się tej dolegliwość i czerpanie przyjemności z seksu.
