Cieszy fakt, iż połowa ankietowanych osób z niepełnosprawnością zadeklarowała podczas badań przeprowadzonych przez prof. Izdebskiego, iż partnerzy w pełni akceptują ich seksualność. Można więc powiedzieć, iż jesteśmy otwarci na niepełnosprawność i nie traktujemy kwestii seksualności w kategoriach problemu. 25% ankietowanych oceniło swoje życie intymne bardzo dobrze, zaś 38% wskazało odpowiedź, iż jest całkiem nieźle. Jak widać osoby z niepełnosprawnością mają swoje własne potrzeby seksualne, a wózek lub inne schorzenie nie dyskwalifikuje ich udziału w tej sferze życia.
Osoby z niepełnosprawnością ruchowo są w stanie przeżywać dokładnie taki sam orgazm, jak osoby w pełni zdrowe. Urazy rdzenia kręgowego czasem mogą prowadzić do problemów z erekcją, aczkolwiek panowie radzą sobie wówczas z wykorzystaniem farmakologii. Większości problemów z seksem można zaradzić. Okazuje się więc, że osoby z niepełnosprawnością ruchowo, nie muszą trwale rezygnować ze współżycia.
Seks osób niepełnosprawnych zwykle jest nieco inny, co jednak nie oznacza, iż jest on gorszy. Ważne jest, aby dobrać pozycję seksualną adekwatnie do możliwości niepełnosprawnego partnera lub partnerki. Dzięki temu można uniknąć zbyt szybkiego zmęczenia, a seks może z powodzeniem zakończyć się szczytowaniem każdej ze stron. Aby uniknąć wpadki z oddawaniem moczu, osoby niepełnosprawne muszą pamiętać o regularnym wypróżnianiu. Osoby zacewnikowane mogą przesunąć cewnik i przykryć, aby nie uległ on zniszczeniu oraz nie wpłynął negatywnie na komfort i atmosferę podczas współżycia. Niepełnosprawne panie mogą wykorzystywać środki nawilżające pochwę. Podczas stosunku z osobą niepełnosprawną świetnie sprawdzą się też wszelkiego rodzaju gadżety intymne.
Seksualność osób z niepełnosprawnością bardzo często charakteryzuje się tym, iż pojawiają się u nich nowe strefy erogenne. Oznacza to, iż do osiągnięcia pełnej satysfakcji seksualnej, nie musi dojść do klasycznego stosunku. Czasem punkty te mają niewiele wspólnego z popularnymi miejscami, kojarzonymi z erotycznym znaczeniem. W wyniku przemieszczania połączeń nerwowych nawet stymulacja najdziwniejszych miejsc jest w stanie przyczynić się do szczytowania. Chyba każdy z nas pamięta scenę z filmu „Nietykalni”, kiedy sparaliżowany Philippe odczuwał wysoki poziom satysfakcji seksualnej w wyniku masażu płatków usznych.
W seksie osób niepełnosprawnych niezwykle istotna jest kwestia psychiki. Wielu niepełnosprawnych podkreśla, że udany seks mogą mieć wyłącznie z osobą, przy której będą czuli pełną akceptację. Bardzo często partnerzy takich osób biorą czynny udział w zabiegach pielęgnacyjnych, które pozytywnie wpływają na łączącą ich więź i tworzącą się relację intymną, nie tylko w kontekście seksualnym. Pomoc podczas codziennych kąpieli jest miłym gestem, który zbliża i pokazuje, że przed partnerem nie trzeba niczego udawać.
Pomocne jest również nastawienie samej osoby niepełnosprawnej. Panowie i panie nierzadko obawiają się współżycia po wypadku lub przebytej chorobie i tego, iż okażą się niewystarczający. Pomocne w tej materii może okazać się rozpoczęcie terapii lub skorzystanie z usług Fundacji Aktywnej Rehabilitacji, która podczas obozów rehabilitacyjnych organizuje szkolenia związane z problematyką seksu. Najczęściej prowadzą je również osoby niepełnosprawne, które na podstawie własnych doświadczeń są w stanie wiele doradzić.
Potrzeby seksualne osób z niepełnosprawnościami są coraz bardziej dostrzegalne, zwłaszcza pod kątem samotności i niemożności ich spełnienia. W wielu krajach powstaje instytucja asystenta seksualnego, którego zadaniem jest spełnianie potrzeb seksualnych osób niepełnosprawnych. Holandia takie usługi opłacane są nawet z budżetu państwa. Polska na ten moment nie ma tego typu instytucji, a z badań profesora Izdebskiego wynika, iż co piąty klient agencji towarzyskiej to osoba niepełnosprawna.
