Feedersi to mężczyźni, którzy odczuwają ogromny pociąg seksualny do kobiet otyłych. I to kobiet naprawdę otyłych nie tych, które mają kilka nadprogramowych kilogramów czy wyraźną nadwagę, lecz tych, których masa przekracza 100 kg i więcej. Dlatego też szukają oni relacji z kobietami o wyraźnych problemach z utrzymaniem prawidłowej wagi ciała, często zakompleksionych i samotnych. Feedersi, spotykając panie z tuszą na swojej drodze, automatycznie zwracają na nie uwagę, komplementują je i wmawiają im, że to właśnie dodatkowe kilogramy świadczą o ich wyjątkowości i urodzie. Dla takich dokarmiaczy im więcej tłuszczu kobiety, tym lepiej — uwielbiają oni ich grube brzuchy i uda, a każda dodatkowa fałda to powód do radości.
Jeśli po raz pierwszy spotkałaś się z tym terminem z pewnością pomyślisz, że nie ma w tym nic złego, wszak każda kobieta bez względu na swoją tuszę zasługuje na miłość i adorację. Jednakże zjawisko to, choć z pozoru wygląda niewinnie, kryje w sobie wiele cieni. Feedersi, czyli dokarmiacze, nie bez przyczyny zyskali swoją nazwę. W języku angielskim słowo „feed” oznacza „karmić”, dlatego już tu powinna nam zapaliś się zielona lampka.
Otóż feedersi nie tylko czerpią przyjemność seksualną z obcowania z otyłą partnerką, ale i podnieca ich sam proces ich dokarmiania, obserwowania jak partnerka je i to dużo. Dzięki takiemu dokarmianiu i namawianiu partnerki do nieustannego jedzenia nie tylko chcą sprawić, aby przytyła jeszcze bardziej. Przede wszystkim realizują oni swoją potrzebę kontroli. Po pierwsze, dokarmiacze mają w ten sposób wpływ na rozmiar ciała partnerki, który im większy tym wywołuje w nim więcej emocji o podłożu seksualnym. Po drugie, dążą oni do całkowitego uzależniania jej od siebie, ponieważ w pewnym momencie jej tusza uniemożliwi jej samodzielne funkcjonowanie – pracę, codzienne obowiązki domowe, a nawet takie czynności jak dbanie o higienę osobistą.
Feedersi niewątpliwie posiadają fetysz do otyłych kobiecych ciał. Jednak z fetyszami jest tak, że jeżeli oboje partnerów dobrowolnie się na nie zgadzają, nie są one niczym złym. Jeśli oboje zgadzają się na takie funkcjonowanie ich związku i rozumieją tego konsekwencje, jest to zgodne z normą. Problem pojawia się w momencie, gdy relacja feeders-feedee polega na nieustannym dokarmianiu kobiety jak największą i jak najbardziej kaloryczną ilością jedzenia bez wiedzy partnerki. Oznacza to, że dokarmiacze, poznając otyłą kobietę, nie mówią jej wprost, że pragną, aby była ona jeszcze grubsza. Dlatego też, chcąc osiągnąć swój cel, przyrządzają możliwie najbardziej kaloryczne potrawy, którymi następnie je karmią. Co więcej, feedersi często szukają kobiet niepewnych siebie i z dużymi kompleksami, aby następnie szybko i łatwo uzależnić je od siebie psychicznie i fizycznie. Wtedy już dokarmiacze nie są tacy uczciwi, jak mogłoby się zdawać na pierwszy rzut oka.
Warto także dodać, że partnerka feedersów bez względu na to, czy została zmanipulowana, czy też nie, osiągając wagę kilkuset kilogramów, najprawdopodobniej zachoruje na wiele chorób związanych z otyłością m.in.: choroby układu krążenia, cukrzycę, zaburzenia oddychania czy zaburzenia funkcjonowania. Choroby te z kolei mogą przyczynić się do jej przedwczesnej śmierci. Dlatego też w tym kontekście feedersi i ich sposób działania nie są już neutralni moralnie.
