Termin uroginekologia kojarzony jest najczęściej z diagnostyką i leczeniem nietrzymania moczu. Zakłada się również, że dotyczy jedynie kobiet w starszym wieku. Jest to bardzo wąskie i bardzo uogólnione spojrzenie. Niewątpliwie dolegliwości ze strony struktur podtrzymujących narządy układu moczowo-płciowego pojawiają się częściej u kobiet starszych lub po porodzie. Jednak duży odsetek pacjentek to również kobiety młode, nieródki i bez występujących schorzeń współistniejących. Do chorób uroginekologicznych zalicza się również nadreaktywność pęcherza moczowego, zespoły bólowe w obrębie miednicy mniejszej, zaburzenia statyki narządów miednicy mniejszej, przetoki moczowo-płciowe, czy pęcherz neurogenny.
Medycyna ewoluuje, a jej rozwój wynika z aktualnych potrzeb pacjentów. W odpowiedzi na coraz częstsze zgłoszenia dolegliwości z układu moczowo-płciowego w ostatnich latach uroginekologia rozwija się bardzo dynamicznie. Aby uniknąć jednak długiego czasu oczekiwania na prawidłową diagnozę i terapię, pacjentka, która zauważyła u siebie pierwsze objawy sugerujące wystąpienie jakiejś nieprawidłowości, powinna natychmiast zgłosić je lekarzowi pierwszego kontaktu lub na wizycie u specjalisty ginekologa. O jakich objawach mowa ? Sugerujące mogą być niekontrolowane wypływy moczu zarówno podczas braku, jak i w trakcie aktywności fizycznej, śmiechu, kaszlu lub kichania. Ponadto częste oddawanie moczu w nocy, uczucie dyskomfortu w okolicy krocza, nawracające infekcje dróg moczowych. Zaburzenia trzymania gazów i stolca lub bolesne miesiączkowanie, współżycie lub wypróżnianie się, również są niepokojące. Wszystkie z wyżej wymienionych dolegliwości powinny zostać skonsultowane z lekarzem.
Kobiety bardzo często czują się skrępowane i odraczają w czasie konsultacje z lekarzem w nadziei, że problem ustąpi. Pragnę więc, przypomnieć, że gabinet lekarski i szczera, dokładny wywiad medyczny może być kluczowy do podjęcia odpowiednich technik leczenia i przyczynić się do ustąpienia objawów. Bardzo istotną rolę w uroginekologii odgrywają również fizjoterapeuci uroginekologiczni. Są to osoby dysponujące profesjonalną wiedzą na ćwiczeń, które w doskonały sposób usprawniają mięśnie dna miednicy. Regularna praca z fizjoterapeutą lub powtarzanie zaleconych przez nich ćwiczeń w domu, bardzo często prowadzi do ustąpienia objawów. Prawidłowa fizjoterapia stanowi w tym momencie bardzo skuteczną alternatywę dla zabiegów operacyjnych. Nie należy kojarzyć problemów w obrębie miednicy mniejszej tylko i wyłącznie z leczeniem operacyjnym. Techniki mniej inwazyjne przynoszą bardzo często zadowalające rezultaty.
Zachowywanie odpowiedniej techniki wypróżniania się, oddawania moczu, dbanie o higienę osobistą i odpowiednią ilość ruchu, stanowią kluczowe filary w profilaktyce uroginekologicznej. Według WHO osoby w przedziale wiekowym 18-64, powinny wykonywać co najmniej 150-300 minut aktywności aerobowej o umiarkowanej intensywności lub 75-150 minut aktywności aerobowej o dużej intensywności w ciągu tygodnia. Nie należy również zwlekać z udaniem się do toalety w momencie w którym zaczynamy odczuwać parcie na mocz lub stolec. Długie, nawykowe wstrzymywanie moczu lub stolca zaburza procesy w mózgu odpowiedzialne za prawidłowe wypróżnianie się.
Każda patologia w funkcjonowaniu naszego organizmu jest koniecznością do rozmowy z lekarzem. Żaden problem nie powinien być dla nas powodem do wstydu lub uczucia zażenowania. Wcześniejsza diagnoza jest prawie zawsze gwarancją szybszego wdrożenia działań, które skrócą okres odczuwania dyskomfortu.
